تا مرا سوداي تو خالي نگرداند ز من

شاعر : خاقاني

با تو ننشينم به کام خويشتن بي‌خويشتنتا مرا سوداي تو خالي نگرداند ز من
تا دوئي يکسو شود هم من تو گردم هم تو منخار راه خود منم خود را ز خود فارغ کنم
مرده اکنونم که نقش زندگي دارم کفنباقي آن گاهي شوم کز خويشتن يابم فنا
تا شوي باقي چو دامن برفشاني زين دمنجان فشان و راد زي و راه‌کوب و مرد باش
راه من سوي تو چون زلفت دراز و پرشکناي طريق جستجويت همچو خويت بوالعجب
چون توانم ديد ره يا گام چون دانم زدنمن که چو کژدم ندارم چشم و بي‌پايم چو مار
هم تو بالش برگشا و هم تو بندش برشکنمرغ جان من در اين خاکي قفس محبوس توست
يا گرش قربان کني زلف تو باشد بابزنتا اگر پران شود کوي تو سازد آشيان
معتکف‌وار اندر آن زلف سيه دارد وطنسالها شد تا دل جان‌پاش ازرق‌پوش من
پاسبانان بينم آنجا انجمن در انجمناز در تو برنگردم گرچه هر شب تا به روز
تا ابد بي‌رخصت خاقان اعظم برمکندر ازل بر جان خاقاني نهادي مهر مهر